بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
Assalamualaikum Warahmatullahi Wabarakatuh .
Alhamdulillah, semasa menaip entri ni, diriku masih lagi diberi peluang untuk bernafas di bumiNya. Terima kasih Ya Allah!
Nak
ke tak nak? Nak apa? Tak nak apa? Sabar, ni nak story la ni. Sabar kan
separuh daripada iman. Sebelum saya menaip dengan lebih advance lagi,
saya ingin menegaskan entri ni tiada kaitan antara yang hidup atau yang telah meninggal dunia. Saya ingin meluahkan beberapa pendapat saya yang mungkin mewakili mereka-mereka di luar sana yang senasib dengan saya. Macam serious je bunyi kan?
Baiklah, ceritanya macam ni. Baru-baru ni, saya dapat tawaran ke matrikulasi Pulau Pinang. Alhamdulillah. Memang dari dulu lagi memang saya bercita-cita nak masuk matrik.
![]() |
Masa dapat ni, saya terkejut sangat. Pulau Pinang? Kenapa? Oh kenapa? Bukan saya tak bersyukur. Tidak. Malah, saya gembira sekali. Memang ini impian saya sejak dulu lagi. Tapi Pulau Pinang? Jauh tu. Saya ni orang Johor. Perjalanan ke sana lebih kurang 8 jam. Masa tu, hanya Allah je yang tahu hati ni. Sedih, terkejut, kadang-kadang rasa macam putus asa. Ibu dengan ayah pon macam terkejut saya dapat kat sana. Padahal masa permohonan saya mintak kmj, kmj, kmm. Saya pon tanya lah kawan-kawan saya. Nak tahu, 6 orang dapat tempat yang sama. Dan dua orang buddy saya kat PLKN pon dapat tempat yang sama. Pelik tapi benar. Lagi satu, bila baca kebanyakan comment kat facebook, rupanya ramai orang selatan kena hantar pergi matrik utara.
Saya tanya lah beberapa orang kawan saya samada dorang nak pergi ke tak. Dorang pon ada yang konfius. Ye la, keluarga bukannya orang senang. Belanja nak pergi sana bukannya sikit. Lagi-lagi kitorang tak pernah pon sampai utara sana. Sekarang ni, hati runsing sangat bila pikir pasal ni. Takpela, tunggu UPU dulu. Tapi ibu saya nak sangat saya masuk matrik. Ya Allah, what should I Do?
Kadang-kadang, terfikir jugak. Macam mana penempatan dibuat? Kenapa tak hantar kitorang ke tempat yang berdekatan je. Paling jauh pon mungkin Pahang atau Selangor. Kasihanilah kat kitorang yang terpaksa pergi jauh-jauh ni. Nak balik kampung pon raya je boleh. Kalau setakat cuti dua tiga hari memang tak balik la jawabnya. Kalau nak balik pon tambang bas area RM80. Bukan tak nak masuk KMPP. Tapi jarak yang menjadi penghalang sekarang ni.
So, jalan penyelesaian sekarang ni tunggu UPU. Lepastu, hanya dapat sabar, redha dan tawakal. Istikharah jangan lupa! Time macam ni lah sebenarnya Allah nak uji kekuatan hambaNya.
Kita sering meminta kekuatan untuk menempuh ujian. Tapi sebenarnya, dengan ujian itulah Allah beri kita kekuatan.